آموزش و یادگیری جغرافیا

آموزش و یادگیری جغرافیا طی دهه های اخیر، با تحولات چشمگیری همراه بوده است. گذار از جغرافیای توصیفی به جغرافیای اثباتی و سپس انتقادی، سیاستها و دغدغه های اصلیِ آموزش و یادگیری در این علم را بر مدارهای دیگری استوار ساخته است. از جمله دلایل این امر، پیوند جدایی ناپذیرِ دگرگونیها در جوامع، نوع سیاست-های آموزشی و اثر گفتمانها و فلسفه های مختلف بر علم جغرافیا بوده است. این کتاب، با تکیه بر تجارب و دستاوردهای جهانی کوشیده است تحلیلی نظام مند از سیر تحولات، فرایندها و ابعاد آموزش و یادگیری در جغرافیا طی یک سده گذشته ارائه دهد. وجود دغدغه ای اساسی دربارۀ تحول نظام آموزش و یادگیریِ جغرافیا در ایران و لزوم توجهی آگاهانه تر و جدیتر به جایگاه و اهمیت روزافزونِ آموزشهای جغرافیایی در شرایط امروزی، انگیزۀ تألیف این کتاب را فراهم کرد. امروزه نه تنها گفتمان ها، شیوه ها و ابزارهای آموزش و یادگیریِ جغرافیا نسبت به گذشته بسیار فرق کرده اند، بلکه ثابت شده خود موضوع آموزش و یادگیری نیز دارای سرشتی «جغرافیایی» است. از این رو، در سده بیست و یکم، «چرخش فضایی» در سیاست های آموزش و یادگیری به یکی از پیش شرطهای لازم و اساسی در طرح تحول نظام آموزش در دوره های پیش دانشگاهی و دانشگاهی مبدل شده است.