مسئولیت پذیری اجتماعی سازمانی

هرچند مسئولیت پذیری اجتماعی به عنوان یکی از مفاهیم نوین در عصر حاضر شناخته می شود، قدمت آن به زمان باستان، یعنی دوران تدوین قوانین حمورابی بازمی گردد. مطابق این مفهوم، سازمانهایی که به نیازهای انسانی افراد توجه کرده، و مأموریتها و دورنمای راهبردی شان را براساس خواسته های بشردوستانه زیست ـ سازگار تدوین می نمایند، جایگاه خود را در جامعه ارتقاء بخشیده، به عنوان یک عنصر اثرگذار و مؤثر در حفظ و پایداری محیطی مطرح می شوند. با این رویکرد، همه سازمانهایی که در گذشته صرفاً به سود و زیان خود می اندیشیدند، تحت فشار مردم و همچنین سازمانهای همکار و رقیب دید خود را گسترش داده، اندکی فراتر از منافع صرف سازمان را در نظر می گیرند؛ زیرا زمانی تصور بر این بود که مؤسسات صرفاً در برابر سهامداران و کارکنان شان مسئول اند اما با تغییر در رویکردهای جدید مدیریتی، مفهوم مسئولیت پذیری اجتماعی به مثابه یک اصل اساسی در جوامع مطرح گردید. براساس این مفهوم، از آنجا که سازمانها نیز مانند اشخاص حقیقی عضوی از اجتماع به شمار می روند، همانند سایر اعضای جامعه نسبت به محیط پیرامون خود مسئولیت دارند. بنابراین، می توان اذعان داشت که در حال حاضر به دوران پاسخگوبودن سازمانها وارد شده ایم.