جغرافیای سیاسی ایران

جغرافیای سیاسی در تقسیم بندیهای علمی به عنوان شاخه ای از جغرافیای انسانی شناخته شده است. اساس علمی این شاخه جغرافیا، در اواخر قرن نوزدهم توسط فردریک راتزل، جغرافیدان آلمانی گذاشته شد. جغرافیای سیاسی از دیدگاه توصیفی به مطالعه و کالبدشکافی نواحی متشکل و سازمان یافته سیاسی نظیر کشورها و دولتهای مستقل و تحلیل رفتار آنها می پردازد. از دیدگاه علّی و معلولی، موضوع دانش جغرافیای سیاسی را کنش متقابل متغیرهای سیاسی یا متغیرهای فضایی ـ جغرافیایی تشکیل می دهد. منابع جغرافیای سیاسی عمدتاً بر پدیده دولت یا ناحیه سازمان یافته سیاسی به عنوان موضوع جغرافیای سیاسی تمرکز دارد. و به بررسی و تشریح کالبد، عناصر و ویژگیها و رفتار دولت می پردازد. بنابراین جنبه های مختلف دولت نظیر علت پیدایش، موقعیت، کانون سیاسی، ویژگیهای سرزمینی، ملت، نظام سیاسی، ساختار سیاسی فضا، الگوی فضایی توزیع قدرت، روابط میان دولت با دولتهای دیگر، قدرت ملی، الگوی مدیریت سرزمین، روابط سطوح مختلف دولت با شروندان در ادراه امور کشور کانون توجه مطالعات جغرافیای سیاسی قرار می گیرد. بر این اساس کتاب فوق در شش فصل به بحث در مورد موضوعات فوق پرداخته است.