یکی از ویژگیها و امتیازات شعر فارسی این است که می تواند بیانگر مطالب و مفاهیم علمی اعم از علوم انسانی و علوم محض باشد. شاعران فارسی در مدارس سنّتی پرورش می یافتندو بخشی از برنامه های آن مدارس،، مقدّماتی از علوم تجربی از جمله پزشکی بود که همپایه علوم دینی آورده می شد:
پـزشـکـی را و دیـن را گـر نـدانـی زیـان است این جهـانی و آن
جهـانیپزشکی دانشش تن را پناه است و دین دانستنش جان را سپاه است
در این کتاب کوشش شده است که کاربرد واژگان و اصطلاحات پزشکی و داروشناسی در اشعار برخی از شاعران بزرگ ایران با ذکر منابع و مآخذ نشان داده شود تا هم دانشجویان زبان و ادبیّات فارسی برای مشکلات خود راه حلی بیابند و هم دانشجویان پزشکی به اهمیّت این علم شریف پی ببرند.
Volume : 1.7 M Byte
Notice: This file is usable only on SAMT bookreader application
تعداد صفحات نسخه دیجیتال : 453
فهرست نشانه های اختصاری
پیشگفتار
«آ»
«ا»
«ب»
«پ»
«ت»
«ث»
«ج»
«چ»
«ح»
«خ»
«د»
«ذ»
«ر»
«ز»
«ژ»
«س»
«ش»
«ص»
«ض»
«ط»
«ع»
«غ»
«ف»
«ق»
«ک»
«گ»
«ل»
«م»
«ن»
«و»
«ﻫ »
«ی»
کتابنامه
98936****8230
صفحه 9: ” آنجا که شاعران بزرگ فارسی در حوزه های علمیّة اسلامی تربیت شده بودند، علاوه بر فنون ادبی و عربی و قواعد زبانی و بلاغی، از علوم دیگری همچون فلسفه، کلام، عرفان، طب، نجوم، گیاه شناسی و جانورشناسی آگاهی و ...“
1400-3-18 13:41:45
پاسخ